Medische zorgen - Medical treatment
In WO2 vond medische behandeling plaats in het veld aan de frontlinie, in nabijgelegen Aid Stations en Field/Evacuation Hospitals, in ziekenhuizen (Station / General) achter het front en in de Verenigde Staten, of in burgerziekenhuizen overzee.
Langs deze complexe keten van medische installaties en faciliteiten moest medisch personeel belangrijke beslissingen nemen over behandeling, verdere evacuatie en of iemand weer fit genoeg zou zijn om te vechten of niet.
In WW2, medical treatment occurred on the frontlines at nearby aid stations and fieldhospitals, in hospitals behind the front and at stateside, or civilian hospitals overseas.
Along this complex chain of installations and facilities, medical personnel had to make important decisions on treatment, further evacuation and whether someone would be fit to fight again, or not.
Evacuatie van gewonden
(Algemeen)
De tekening toont de keten van evacuatie zoals toegepast in her operationele gebied, van behandeling in het veld door een Medical Aidman, naar Aid Station, verder via Collecting Station naar Clearing Station. Van daaruit werden de gewonden naar een Field Hospital / Evacuation Hospital vervoerd om te wachten op eventueel transport naar Station / General Hospital en ziekenhuizen in de Verenigde Staten. Zeer ernstige gewonden werden opgenomen in een Field Hospital voor eventuele operaties, voordat ze verder naar achteren werden vervoerd.
Evacuation of wounded
(General)
The chart shows the chain of evacuation as applied in a Theatre of Operations, from field treatment by a medic, to Aid Station, further trough Collecting Stations to Clearing Stations. From there, the wounded were transported to the Field / Evacuation Hospital to await eventual transportation to General Hospitals and Stateside Hospitals. Emergency cases were admitted at a Field Hospital for surgery, before being transported further to the rear.
Evacuatie van gewonden
(Airborne eenheden)
Bij het bekijken van de Airborne Operations uit de Tweede Wereldoorlog komen verschillen tussen schriftelijke normen voor evacuatie en gevechtspraktijken aan het licht.
Ten eerste was het niet mogelijk om gewonden te evacueren van de 'gevechtszone' naar de 'communicatiezone' voordat er een verbinding was tussen Airborne-eenheden en reguliere legereenheden. Tot die tijd moesten slachtoffers worden bijgehouden in een Field Hospital of Clearing Station.
Ten tweede verschilden de TO&E-toewijzingen, het aantal personeelsleden en de structuur van Airborne-medische eenheden van hun Army-tegenhangers. Een Airborne Medical Company had bijvoorbeeld niet voldoende chirurgische capaciteit, noch voldoende transportmiddelen voor de evacuatie van slachtoffers uit de gevechtszone. Er werden vaak aanvullende eenheden toegevoegd om deze tekortkomingen op te vullen.
Deze feiten zorgden ervoor dat Airborne-medische eenheden meerdere rollen op zich namen in de evacuatieketen. In Normandië bijvoorbeeld kreeg de 326th Airborne Medical Company gedeeltelijk de taak om hulpposten op te zetten op de dropzones, die ook fungeerden als Collecting Station voor de gevechtsregimenten. Ze richtten ook een Divisional Clearing Station op, dat tevens fungeerde als Field Hospital en opvangcentrum voor gewonden, totdat evacuatie naar Utah Beach mogelijk was.
Houd er rekening mee dat de praktijk kan variëren, afhankelijk van veranderingen in de toewijzing van TO&E voorafgaand aan de operatie, extra ondersteuning van aangesloten eenheden en het verloop van de militaire operatie in de loop van de tijd. Jeeps worden getoond als het standaardvervoermiddel voor zowel de Airborne Medical Detachment als de Medical Company. In werkelijkheid vertrouwden de Airborne Medical Detachments zwaar op alternatieve manieren van vervoer, want ze parachuteerden in gevecht met de regimenten.
Bovendien kwamen de meeste ambulances die werden gebruikt voor evacuatie van achteren, van medische eenheden van het leger en het legerkorps ter ondersteuning van de operatie, aangezien Airborne Medical Companies geen of slechts een paar toegewezen kregen, zoals weergegeven in de onderstaande grafiek.
Evacuation of wounded
(Airborne units)
Reviewing WW2 Airborne Operations, differences between written standards on evacuation and combat practice come to light.
First of all, evacuation of the wounded from ‘combat zone’ to ‘communications zone’, wasn’t possible before a linkup between Airborne units and Army ground forces was established. Until then, casualties had to be kept ‘in holding’ at a Field Hospital, or Clearing Station.
Second, TO&E allocations, staff numbers and structure of Airborne medical units differed from their Army counterparts. An Airborne Medical Company, for example, didn’t have adequate surgical capacity, nor adequate means of transportation for evacuation of casualties out of the combat zone. Supplementary units often were attached to fill these shortcomings.
These facts made Airborne medical units take on multiple roles in the chain of evacuation. In Normandy, for example, 326th Airborne Medical Company was partially assigned the task of setting up Aid Stations on the dropzones, which also acted as Collecting Stations for the combat regiments. They also established a Divisional Clearing Station, which also acted as a forward Field Hospital and holding area for the wounded, until further evacuation to Utah-beach was possible.
Keep in mind real practice might have varied depending on changes in TO&E allocations prior to the operation, additional support from attached units and the course of the military operation overtime. Jeeps are shown as the standard means of transportation for both the Airborne Medical Detachment and the Medical Company. In reality, the Airborne Medical Detachments, relied heavily on alternative ways of transportation, for they parachuted into combat with the regiments.
Furthermore, most Ambulances used for rear evacuation, came from Army and Army Corps medical units in support of the operation, since Airborne Medical Companies were allocated none, or just a few, like shown in the chart below.
Grafiek die laat zien dat de 326th Airborne Medical Company 6 ambulances toegewezen heeft gekregen, bovenop hun TO&E-toelagen. Operatie Market-Garden, september 1944
Chart showing 326th Airborne Medical Company has been allocated 6 ambulances, on top of their TO&E allowances. Operation Market-Garden, September 1944
Ambulance & Brancardage teams
De zogenaamde ‘Ambulance & Brancardage teams’ speelden een sleutelrol bij het evacueren van gewonden in de buurt van de frontlinies. Ze maakten deel uit van de organisatie van zowel de Regimental & Battalion Medical Detachments als de Airborne Medical Company.
Ambulance & Litter Sections
So called ‘Ambulance & Litter Sections” played a keyrole in evacuating the wounded in the vicinity of the frontlines. They were part of the organization of both, the Regimental & Battalion Medical Detachments, as well as the Airborne Medical Company.